Για τους μετανάστες (από ΤΟ ΒΗΜΑ)

«Δεν θα πάρουμε σύνταξη ποτέ»

Ο κόσμος είναι σε πανικό, γιατί από εδώ και πέρα θα ξεκινήσουν τα πάρα πολύ δύσκολα. Πολλοί μετανάστες πρώτης γενιάς δεν έχουν τη δύναμη να δουλεύουν άλλο»

«Ο κόσμος πρέπει να ξέρει ότι η πλειοψηφία των μεταναστών δεν θα καταφέρει να βγει στη σύνταξη, ό,τι και αν κάνει.. Δούλεψαν στην οικοδομή, στα χωράφια, στα ολυμπιακά ακίνητα και στα άλλα μεγάλα έργα. Καθάριζαν σπίτια και γραφεία, φρόντιζαν ηλικιωμένους και παιδιά. Εργάστηκαν τα πρώτα χρόνια σε καθεστώς ημιπαρανομίας και κατόπιν υφιστάμενοι συστηματικά διακρίσεις.

Η συμβολή τους στο ελληνικό «οικονομικό θαύμα» της εικοσαετίας 1990-2010 ήταν καθοριστική. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής, το «χρυσό» 2004 η συμβολή των μεταναστών στο ΑΕΠ ανήλθε σε 2,3%-2,8%. Σήμερα, οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται κοντά στην ηλικία συνταξιοδότησης. Όμως πολλοί φοβούνται ότι δεν θα καταφέρουν ποτέ να απομακρυνθούν από τον εργασιακό στίβο, καθώς δεν πληρούν τις τυπικές προϋποθέσεις για να βγουν στη σύνταξη.

Όπως εξηγούσε σε ανακοίνωσή της τον Σεπτέμβριο του 2022 η ΜΚΟ Generation 2.0, «οι μετανάστες, όπως και οι Έλληνες πολίτες, για να λάβουν το πλήρες ποσό της ελάχιστης σύνταξης (384 ευρώ) πρέπει να έχουν συμπληρώσει τουλάχιστον 20 έτη ασφάλισης. Όμως, για να το λάβουν, θα πρέπει να πληρούν μια επιπλέον προϋπόθεση: να αποδεικνύουν 40 χρόνια μόνιμης και νόμιμης δια-μονής στην Ελλάδα». Όσοι δεν πληρούν αυτή την προϋπόθεση, λαμβάνουν μειωμένη σύνταξη με αναλογία 1/40 για κάθε έτος που υπολείπεται. «Η απόδειξη των 40 ετών νόμιμης διαμονής είναι αδύνατη για την πλειονότητα των πολιτών τρίτων χωρών, καθώς ο μόνος τρόπος πιστοποίησης είναι οι άδειες διαμονής και η πρώτη συντονισμένη διαδικασία νομιμοποίησης στην Ελλάδα ξεκίνησε μόλις το 1998»

About Αντώνης Μιχαηλίδης

Ο υποφαινόμενος έχει τη βάση του στις υπώρειες της Πάρνηθας, αγωνιά για την απουσία των θεσμών στην Ελλάδα και για την προϊούσα παρακμή των πάντων στη χώρα μας.
This entry was posted in Uncategorized and tagged , , . Bookmark the permalink.

Σχολιάστε