Για την ύπουλη παρωδία της αξιολόγησης

«Τρέχει» αυτές τις εβδομάδες το ετεροχρονισμένο λόγω δειλίας της κυβέρνησης φιρμάνι της άνωθεν επιβεβλημένης αξιολόγησης. Στα σχολεία οι σύλλογοι διαιρούνται, συχνά φιλονικούν άγρια και πολλοί φοβούνται να, άλλοι φοβούνται να μην, γενικώς φοβούνται. Και οι περιερχόμενοι τας σχολικάς ρύμας συνδικαλιστές συχνά απαιτούν δήλωση φρονήματος: Κάνατε πρακτικό; Φτιάξατε ομάδες; Όσοι δεν, αποκτούν το πιστοποιητικό δημοκρατικών φρονημάτων. Όσοι όμως δείλιασαν εισπράττουν την αποδοκιμασία.

Δυο λόγια για την απάτη της αξιολόγησης από έναν υπέρμαχο της ανάγκης αξιολόγησης.

Αυτή η απάτη, η άνωθεν απόπειρα να απολυθούν εκπαιδευτικοί χωρίς κριτήρια αλλά με ποσοτικούς και μόνο δείκτες είναι δολιοφθορά. Είναι ωμή απόπειρα να διαλυθεί η δημόσια εκπαίδευση με πρώτο μέτρο την επιβολή ποσοτικών δεικτών (από την κ. Διαμαντοπούλου, ας μην το ξεχνάμε). Το 30% θα αποδειχτεί ανίκανο και απορριπτέο. Όλοι εσείς που υπερασπιστήκατε αυτόν τον στημένο θεσμό καλείστε να εξηγήσετε γιατί σε ένα σχολείο είναι ανίκανοι προαγωγής οι 30% και όχι οι 25% ή οι 50% των διδασκόντων. Αυτό και μόνο το στοιχείο επιβεβαιώνει πως δεν τους καίγεται καρφί για την ποιοτική βελτίωση των σχολείων. Απολύσεις θέλουν να κάνουν. Τίποτε άλλο.

Ας κλείσω την ανάρτηση με ένα ερώτημα: Εσείς που ταυτίζεστε με αυτούς τους νεκροθάφτες του δημόσιου σχολείου πώς νιώθετε;